All Dogri Sonnets
अन-भलोए दे जखम
तजरबें बख्षियां मीं म्हारतां, इतमाद ते सीरत,
में तां गै त्रोड़ियै तनासुला दे सारे घेरें गी:
इंदै बाह्र आई बैठां। मगर तनासुली षिद्दत,
मिगी खिचदी ऐ जि’यां सागर खिचदा ऐ मछेरें गी।
जिढ़ी गरमैष पैदा होई ही तेरे मिलन मूजब,
जिदी हरारतै मूजब में जलियै कोला होआ हा:
भुलाइयै उसगी में बधी गेआ हा अगड़िया जानब,
मगर गुद्दे प लग्गे दा फलूहा नेईं भलोआ हा।
मिरी चमड़ी दी चंडियें जिस्म जिरढ़ा बनाई दित्ता,
ते खज्जल-खारियें चित्ता गी बी बिसमोह् बनाया ऐ;
बे-जान सांठा हेठ मेरे मासा गी दबाई दित्ता ;
हालात-ए-हाज़रा नै मीं बनाया, जो बनाया ऐ।
प तेरी बे-वफाई पैह्लें दै आंह्गर गै चुभदी ऐ,
ते मेरी पुख्तगी गी बेधियै रूहा च खुभदी ऐ।