जीने दा चज्ज
सदागर आं में सुखनें दा बपारी आं में मेदें दा।
में जानकार आं अत्त डींगियें बत्तें दे मोड़ें दा।
में बाकफकार आं अनमुक्क ते अनदिक्खी सेधें दा,
तजरबा ऐ मिगी पीड़ें दा ते साह्-घोट थोड़ें दा।
में फफ्फड़ताल करदे मतलबी रिष्तें दा जानू आं ;
दगाबाजी भरोचे फिकरें दी पनछान ऐ मिक्की।
में जिम्मेवारी चा अवेक लैने आला माह्नू आं ;
मिगी खबर ऐ कि’यां चिन्ता करदी जीभ ऐ फिक्की।
में तांइयैं समझी लैन्नां, म्हीन कोला म्हीन नुक्ते गी,
ते कोई भौ मेरी जिन्दगी च उक्क हैन्नी सो।
में जानदार तांइयै मन्ननां हर पत्ते-पत्ते गी।
ते मेरी रूहा इच कोई कबल्ली भुक्ख हैन्नी सो।
मिगी प्रयोग ताकत दा अवेकी टीसी तां दिन्दा,
ते अ’ऊं हारियै बी धौना गी करदा नेईं नीन्दा।