प्रौढ़ता
हिड़े दे, कपकपांदे, गर्म-गर्म जोष कुत्थें न?
सरोखड़ गुल्ली-गुल्ली उब्भरदे हुनरें दा केह् बनेआ?
तमामी, तमषदे ते तमतमांदे होष कुत्थें न?
ते चैंचल, खर्पदी, हंकारदी उमरें दा केह् बनेआ?
ते गब्भन सेजला नै होए दे बदलें दा केह् बनेआ?
जिनें गुबरें च बिजली ही, उनें गुबरें दा केह् बनेआ?
हुच्छें चाऽ-मजूदा संजमी सबरें थमां पुच्छन;-
ते छिछले भाव जज़बातें दियें डबरें थमां पुच्छन।
सुआल सुनियै एह् – सुआतमा दी सत्ता मुस्काई,
ते मेरी हस्ती दी संजीदगी बुहास्सरी इ’यां,-
”बड़े दिलचस्प हे उब्बे-खड़ुब्बे रस्ते पर भाई;
इनें गी कीता ऐ हमवार दषकां गालियै मियां।
स्रोत सेजलें दे’, बरखा दे ब’रने नै सुकदे न-
ते छिछले नाड़ू म्हेषां डूंह्गियें डबरें च मुकदे न।“