कदर
मेरे यारा निं इ’यां घूर, में सान्नट लिखन लगेआं,
कदर करनी, कदर दै जोग में अज्ज षास्त्री जी दी।
(तूं न्हक्क सोचा नां में राह्न चलेआं तलियें पर स’रेआं,
नमें कप्पड़े लुआने न में अपनी मां-बोल्ली गी।)
मेरा रिष्ता ते ओदे नै, उसी भामें पता हैन्नी,
मेरे नै बाकफी हैन्नी मगर ओ ऐ गुरू मेरा।
ओदै कोल अज्ज भामें मेरे बौह्ने तै जगह हैन्नी,
मगर न धन्न भाग, सिलसला होआ षुरू मेरा।
ते जियां खिड़ने षा पैह्लें एह् फुल्ल बूह्टें दै राहें
न तपष सूरजी लैन्दे ते रत्त धरती दी चूसन ;
में उ’आं जिंदगी गी चूसना ऐ, जान जा भांएं,
ते तपष पीड़ें दी लेइयै फ्ही मेरे गीत जो बनंङन ;
उनें गी कन्ने लेई जाग्गा ते उन्दे पैरें पेई जाग्गा,
ते जेकर आखङन तां में बी उन्दै कोल बेही जाग्गा।