निग्गोसारी
तेरे षा दूर जाइयै पीलतन जिन्दू च पेई जन्दी
ते मेरी मेदें दे बूह्टें गी पत-झड़ तां, नगन करदी
ते न्हेरी रातें बिच्च हीखियें गी सीत देई जन्दी
ते ठंडी-ठार मेरे प्यारा दी, मकदी अगन करदी।
छुआले जागदे लेकन डरा नै उट्ठी निं सकदे,
कबासी पीड़ गुज्झी लागरी दूनी करी दिन्दी
कचज्जे जज़्बे होंदे, गैंईं भलेआं पुट्टी निं सकदे,
नमोषी, निग्गोसारी चित्ता दै भीतर भरी दिन्दी।
जुआनी सोह्ल मेरी नरक होई जन्दी ऐ इस चाल्ली,
क जि’यां खसमां दे मरने दै बाद कोख रंडी दी।
कुआरी नारा गी जि’यां फ्ही होंदी खिड़ने दी काह्ली,
मगर जल-पान निं मिलदा, जिमीं जियां-क कंढी दी।
डरे दे पैंछी दा करलद्द होंदा लिम्मा-लिम्मा ऐ।
दुआस चित्ता दा बरलाप होंदा नि’म्मा-नि’म्मा ऐ।