All Dogri Sonnets
मरसिया (2)
में उंदी गल्ल सुनियै लोथा ब’ल्ल दिक्खेआ मुड़ियै,
उसी पनछानियै तड़फन लगी कम्बन लगी ही रूह्।
ते सारे पिछले चेते पीड़ें दे हाड़ै दै इच रुढ़ियै,
लगे हे निकलना बनियै, फ्ही मेरी अक्खीं दे हंजू।
पुझांदे होई मेरे अत्थरूं, मीं यार एह् आखन –
”कुसै दा जोर निं चलदा ‘वियोगी’ मौती दै उप्पर।
”सबर कर, छोड़ रोना,“ मिक्की, बार-बार एह् आखन,
”लखोई, सारें दे अंकूरें च, अजल ऐ, बिल-आखर
गलांदे, यार-बेल्ली, सोलां-आन्ने सच्चियां गल्लां,
बो होर कोई बी हैन्नी सो चरण सिंघा दै आंह्गर।
मीं दस्सो, सदमा ओह्दे मरने दा, कि’यां करी झल्लां,
जढ़ा जींदा रेहा म्हेषां हिड़े दे लिंगा दै आंह्गर?
हिड़े दे लिंगा आंह्गर गै बिलकुल स्वारथी हा ओ।
ओ एदे बावजूद षायरी दा महारथी हा ओ।