All Dogri Sonnets
फरेआद
मना तेरा गै राज सारें उप्पर चलदा आया ऐ ;
तेरे हुकमा दा पालन में रेहा करदा मगर यारा !
मेरी जमीरा नै रूहा गी बे-अन्ता सताया ऐ,
ते ओदे चुंगला चा निकलने दा कोई निं चारा।
तेरे हजूरा च तां गै में एह् फरेआद लेई आयां ;
तेरे चित्ता गी एह् जमीर बी उन्नी गै प्यारी ऐ,
फ्ही जिन्ने में ते मेरी रूह्, मेरे चित्त ते काया ;
कुसा नै बैर निं तेरा, तेरी सारें नै यारी ऐ।
कोई बखैध निं चांह्दा जमीरा कन्ने में भैड़ा –
मगर एह् सस्स बनियै रूहा दे नक्का च धूं करदी।
अगर बीते दिनें दी गल्तियें दा छोड़ै एह् खैह्ड़ा,
तां तरक कोई निं तेरी सघंद मेरी रूह् करदी।
मिरी रूहा दी सुन्नी कोठड़ी दे दुआर ब्हेड़ी दे ;
चकन्ना, चुस्त फ्ही उत्थें तूं इक पैह्रेदार खडेरी दे।