All Dogri Sonnets
रूह् ते जुस्सा
चिखा चा निकलियै, उठदे, घने, धुआं दे मरगोले,
संदेसा फैसलाकुन ते अखीरी न देआ करदे।
षरीर फूकै दे, ब्हाऊ च कम्बन अग्गै दे षोले:
अरूज खूसियै मेरा, सगीरी’ न देआ करदे।
मझाटै, साढ़ियें रूहें दै, जेह्ड़ा रस्ता हा न्हेरा,
उंदे पर चलने तांईं इक्क-मात्तर गै ज़रीहा हा।
बरोबर रोषनी सुटदा सुडौल जुस्सा ओ तेरा,
अवेकी हिरखै दे तेला नै टमटमांदा दीया हा।
मीं मन्ज़र याद ऐ: होना तेरा मेरे कलावे च,
ते होना तेरे पिस्तानें दा मेरे खौह्रे हत्थें च,
ते घलियै इक्क होना, साढ़ा ओ, हिरखा दे आवे च,
ते मेरी हस्ती दा हिड़ना, मलैम, गोरे हत्थें च।
बगैर रूहां मिलने दै मज़ा मुम्कन निसो होंदा,
एह् मेल रूहें दा जुस्सें बिजन लेकन, निसो होंदा।