All Dogri Sonnets
निजियत दा कदरदान
बुरे बक्तै दै बेल्लै, साथ जेल्लै छोड़ेआ यारै,
घरै दे बाह्रा में तुआरी ओड़ी नांऽ दी तख़्ती।
ते जेल्लै डाकिये नै पुच्छेआ, मिक्की, मिरै बारै,-
अदूं गुमनामी च छपैली लैत्ती अपनी बद-बख़्ती।
प में सोचन लगा जे ओ मनो-मन सोचा दा होना,-
”छपैलां करने राहें नेईं छपैलन होंदियां पीड़ां।“
प एह्दै कन्नो-कन्नी गै जकीनन सोचा दा होना,
”कदें कुसै दै कन्ने बी निं बंडन होंदियां पीड़ां।“
सुआल पुच्छियै उस मेरै पासै दिक्खेआ इ’यां
मिगी लग्गा जे मेरी षकला गी पनछानदा ऐ ओ।
ते नज़रां नीमियां करियै हा ओ परतोइआ जि’यां,
मिगी लग्गा जे मेरी दुर्दषा गी जानदा ऐ ओ।
उसी मेरा रवेइया चंगा लग्गा जां बुरा लग्गा?
पताा निं मीं, मगर ओह्दा रवेइया मीं खरा लग्गा।