All Dogri Sonnets
रूहा दा गड़ाका
”मिगी होआ हा केह्? में खिड़खड़ाइयै हस्सेआ की हा?“
सुआल कोई निं सुनदा, जवाब दिन्दा निं कोई।
दिला गी पुच्छेआ लेकन पता उसगी बी हैन्नी हा,
मगर सुआल एह् सुनियै, गेआ हा बन्ध-जन होई।
”कुड़े में हस्सेआ की हा?“ में पुच्छां अपनी पीड़ा गी।
मिगी ओ दिक्खियै लांदी ऐ लेकन अपनी गै रीनी।
ते नींह् हत्थें दै कन्ने ठोलदी ऐ मेरे हड्डें दी –
”तुगी पेई दी हासें दी, तुगी मेरी फिकर हैन्नी।“
परेषानी च लीन दिक्खियै तां अत्थरूं बोल्ले –
तूं फोकी षोह्रतें दे पिच्छें हा किष ऐसा लग्गे दा
जे ठंडे-ठार-जन लग्गन लगे हे जिन्दु दे षो’ले
ते रसमी वाह्-वाह् नै हा तुगी बे-स्हाब ठग्गे दा।
तां तेरी रूह् गड़ाका मारियै तेरे पर हस्सी ही,
ते तुक्की गफलतें गी छोड़ने दी मत्त दस्सी ही।