All Dogri Sonnets
वेदपाल ‘दीप’
जदूं दिक्खो उनेंगी बालें गी झंझोड़दे लभदे,
ते सूटा खिच्चियै सिगटा दा लम्मा आखदे, – ”भाई
(मी चु’न्नी अक्खियें च सैंखां झूरे द्रौड़दे लभदे।)
असें गी लोकाचारियें दी रत्ती जाच निं आई।“
कबुद्धां करने दे षौंकी न ओ पर लफ्ज़ें दै अंदर,
भरी दिन्दे न सारी षूनता मना दी सौड़ा दी ;
ते उन्दी गुफ्तगू दे गुड़कदे मकालमे अक्सर,
भबिक्खवाणी करदे न कुसा संगीन होड़ा दी।
कसैले होन जां मिट्ठे, मखीरी होन जां कौड़े,
प ‘दीप’ जिन्दगानी दे सुआदें दे गझोकड़ न।
निजम सब ज़िन्दगी च कामयाब होने दे त्रोड़े,
प गज़लें दे गवेइये उन्दै आंह्गर इक्कड़-दुक्कड़ न।
भां आपूं अपनै आप आखना लगदा ऐ बे-ढंगा,
प मिक्की आखदे न – ”तेरा बी अन्दाज़ ऐ चंगा।