All Dogri Sonnets
दलासा
दमाग सक्खना, मन खाल्ली-खाल्ली, सोच बी खाल्ली,
छड़ी खाल्लीपना दी गैह्मा-गैह्मी ही दिला अन्दर।
ते संञ सक्खनी ही मारने गी होई दी काह्ली,
बड़ी बेजान भाजड़ ही पेई दी अरबला अन्दर।
”कबीर दासा“ दे खमोष, अक्खरहीन किष फिकरे,
मेरे च आई बड़े हे सृष्टि दे खाल्ली खलाऽ इच्चा।
मिगी लग्गा, कुसा षकारिया नै जंग-जू षिकरे,
कबूतर फगड़ने गी भेजे न अपने किले बिच्चा।
”दुखी निं हो ज्ञानहीनता पर मि’म्मी ज्ञानी निं,
फिरी बी मेरे हर दोहे च गरमी ठाठां मारा दी।
दुखी निं हो ‘वियोगी’ कोई पूरा जान्नू-जान्नी निं।
जदूं तिक्कर तेरे हिरदे च पीड़ त्राट्टां मारा दी ;
– सुआल आनने आह्ले कबूतर बौढ़दे रौङन।
जुआब भुक्खे-भाने षिकरें आंह्गर द्रौड़दे रौङन।।