All Dogri Sonnets
बैष्णो-जातरा
क्रख़्त त्रिवढ़ियां तब्दील करियै मुस्कराह्टें च,
फरेबी रूहें च मठास ते मसकीनता भरियै,
ते टोरें च, बुआजें च, रवेइयें च ते घाटें च,
हलीमी आनदे सब जातरू न दीनता करियै।
पुजारी काबू करियै अपने बाह्रा दे बतीरें गी,
भजन गांदे न तेरे, बोलदे न तेरे जन्कारे।
पलेटी गिद्दियें च अपने ढलके दे षरीरें गी,
मरू जनानियां बी लांदियां न उच्चड़े नाह्रे।
मगर कटड़े षा लेइयै, तेरे दरबारा तगर माता,
बज़ाहर, सारे जीव-जंतु भामें षाकाहारी न ;
प एह्के बाह्रले बतीरे दै ओह्लै मगर माता ;
एह् लोक, अंदरा सारे दे सारे मासाहारी न।
ज़’बा होंदे निं कुक्कड़, भिड्डू, भाएं बक्करे इत्थें,
प बिकदे न तली दी आतमा दे डक्करे इत्थें।