All Dogri Sonnets
मजबूरी
जमान्ना जानदा हा, में तुगी अत-प्यार करदा हा ;
जमान्ने गी पता ऐ, तूं मिगी ठकराई दित्ता ऐ।
ते साथ – में हा जेह्ड़ा सोचे दा-सारी उमर दा हा,
उसी जीने दे मसलें आनियै छड़काई दित्ता ऐ।
जमान्ने गी नेईं भाखी तेरी गरमैष ओ सुरगी,
जमान्ना तां दगेबाजी दा तुक्की दोष दिन्दा ऐ।
ते तेरी अक्खियें च म्हेषां तरदी ऐष ओ सुरगी,
दगेबाजी ही सिर्फ, मी दलीलां ठोस दिन्दा ऐ।
मगर में जाननां जे भां बड़ी अवेका दै बेल्लै,
तेरी परसिज्जली दी कम्मनी दी गरमी असली ही।
ते तेरे भां बड़ी अवेकी, तत्ते सेका दै थल्लै,
तेरी ओ षरम असली ही तेरी बषरमी असली ही।
तेरी अनदस्सी दी मजबूरिया गी समझा करनां में,
तेरे होन्दे बी मरदा हा, तेरै बाझू बी मरनां में।