All Dogri Sonnets
मरजी दी मालक
रंडोई कोख हा में, रुज्झे दा अपने रंडापे च,
ते मेरे रोन्दे नैनें गी निं लब्भे लफ्ज़ें दे गुन्चे ;
ते पिट्टो-पिट्टी दे रौले मुजूं मेरे कलापे च,
ओ कविता रानिये तेरे मिगी आ’ले नेईं सुनचे।
चैह्दां साल पूरे तूं मिगी जो बे-रुखी दित्ती, –
मेरे अवेका दी कोरज ही सुक्की, में हा रंडी जन ;
रतीली होई ही ज़रखेज़ मेरे लफ्ज़ें दी मित्ती,
चफेरै सोच मेरी होई ही पथरीली कंढी जन।
रंडोई कोखा गी बी बीऽ हिरखी थ्होई सकदा ऐ ?
अगर ओ षरम अपनी बेचियै हत्तक खरीदी लै।
ते ओदी गुप्त गरमैषै च चैन होई सकदा ऐ ?
अगर ओ पत अपनी बेचियै ठंडक खरीदी लै।
मगर में षरम निं बेची ते अपनी पत नेईं बेची।
ते खीर अपनै आप तूं मिलन आई मिगी चेची।