All Dogri Sonnets
पाठकहीन डोगरी
में अक्सर पुच्छनां परमातमा गी बैठे दा कल्ला –
”-तूं मेरी मां-बोल्ली डोगरी कैह्ली बनाई ही ?
अगर एह् लाज़मी हा तां मिगी तूं दस्स हां अल्ला,
मी इन्नी शैल कविता आखना कैह्ली सखाई ही।
अस जोकी बोल्लिया गी सुनदे-सुनदे बड्डे होई जन्नें,
सुआए ओह्दी डंूह्गें दै कुदै बी झांकी निं सकदे,
ते अपनी तीखमीं सोचें गी इन्नी खूबिया कन्ने,
कदें बी सत्त-बखली बोल्लिया च आखी निं सकदे।
कदीम सिन्धु-काल्ला दी अज़ीम षैली ते सभता,
ओ गायब टिल्लें दे घट्टे दै हेठ होई ही जि’यां:-
बिना लोकें दे समझे दे एह् मेरी चीरमीं कविता,
मिगी लगदा ई भौ, लोप होई जानी ऐ एह् उं’आं !!!
भविक्खा च कुसा अगली नसल नै खोदना इसगी,
तां सिन्धी मोह्रें सांई नेईं कुसा न समझना इसगी।