All Dogri Sonnets
म’जमा
षुरू षा खीरा तक्क मल्लो-पैह्तें दी नमैष ही –
सम्मेलन बुद्धी-जीवियें दा हैन्नी हा; एह् म’जमा हा ;
नां इत्थें बौद्धकता दे पनपने दी गै गंजैष ही।
ते नां गै कोई सजरी मौलकता दा सुच्चा नगमा हा।
कलेवर सोचें दे लौह्के हे; लौह्के प्यार ते हसदां-
तां लौह्के ताल उट्ठे प्रेरना दे डमरूएं उप्पर।
ते लौह्की तांह्गें दियां, लौह्कियां हां हुच्छियां हद्धां;
ते सारे म्हौला उप्पर लौह्कापन हा होए दा नाबर।
मरह्क्खें दा हा बोल-बाला ते म’जमाफरोषी ही-
नमैषी नमस्कारां, जे-जेआ ते फिकरेबाजी ही-
ते फिकरें च भरोची दी नखेखल गर्म जोषी ही-
ते गर्मजोषी बी खचरी ही ते बिलकुल रवाजी ही-
कवि लखारी,-बुद्धी-जीवियें दा एह् समागम हा-,
जां लौह्की हस्तियें दी लौह्कियें गरजें दा संगम हा?।