All Dogri Sonnets
खुदी
मरी-मरियै, मुड़ी-मुन्ढा नमां निरमाण होन्दा ऐ,
ते देवी-देवते, लौह्के जां म्हान, झूठ न सारे।
जदूं सीमैंट्टी कन्धें चा बी पिप्पल उग्गी पौंन्दा ऐ,
तां समझा औन्दा ऐ: डैनां, मसान झूठ न सारे।
किलें इच लग्गे दे कुप्पड़ त्रिड़ी जन्दे न भौड़ें नै,
गुआची जन्दे न, राजें दे, फ्ही हड्डें दे पिंजर बी।
गुमान भन्नी दिन्दा ऐ बक्त,: सैल्ली बोढ़ें नै,
छपैली ओड़दा ऐ जंगलें दै हेठ खंडर बी।
उत्तर-उत्तर रौंह्दा ऐ, कदें जनूब निं होन्दा,
ते धरती चक्करियां खन्दी गै रौह्न्दी ऐ धुरी उप्पर।
अकल जे समझै – एह् सूरज कदें गरूब निं होन्दा,
तां गालब होई निं सकदा कोई साढ़ी खुदी उप्पर।
फ्ही भूतें ते प्रेतें दी मना पर धाक निं रौह्न्दी,
ते हीखी ईष्वर बनने दी खौफनाक निं रौह्न्दी।