All Dogri Sonnets
मनुक्ख
मनुक्ख जंतू ऐ अजीब, बाकी जंतुएं कोला,
इसी सरधेड़, सिद्धी बत्ता च बी मोड़ लभदे न।
पलेस दिक्खियै होंदा ऐ भामें अग्ग-बगूला,
अबो चंगे बी केवल बत्तें दे पलेस लगदे न।
मनुक्ख केह् बलाऽ ऐ एसगी मना दी हुमकें च,
पुषीदा अपनी बहु-रूपी सत्ता दा राज सेही होंदा।
सृष्टी दी बसीह् बुस्सत दे इक त्रेलू-तुपके च-
लघुतम रूपा इच्च बस्से दा ऐ अंदाज सेही होंदा।
मनुक्ख चीज़ ऐ ऐसी जे सारा चांदी ते सुन्ना,
कमाने दै परैंत्त लगदा ऐ उसगी छड़ा कचरा
प बेधी ओड़दा ऐ चानचक्क ओसदा सीन्ना
भरोचे दा गलानी कन्नै, सूखम षे’रा दा मिसरा।
लड़ाका, लड़दा ऐ दुष्मन जदूं ललकारदा उसगी;
प ‘बे-नियाज़ होना दिलबरा दा,’ – मारदा उसगी।