All Dogri Sonnets
गझोकड़ माज़ी
रोजान्ना बेह्ड़ै आइयै, पैह्लें आंह्गर चिड़ियें दा चुंभा,
निहालप करियै चूगै दी घड़ी-भर, उड्डी जंदा ऐ।
ते भामें पैह्लें दै आंह्गर इसी दाना निसो थ्होंदा,
फिरी बी बेह्ड़े च चिड़ियें दा चुंभा रोज औंदा ऐ।
ते बेहियै, बोह्ड़ी दे बूह्टें दी पतली टाह्लियें उप्पर,
बुलांदा ऐ घरै आह्लें गी अपनी चुर-मुरै कन्नै।
प जेल्लै बाह्र नेईं औंदा कोई, एह्दे बुलाने पर,
तां उड्डी जंदा ऐ एह् इक-बुआजी फुर-फुरै कन्नै।
उदे नै गिज्झे दे चिड़ियें दे चुंभें गी खबर हैन्नी,
गझाइयै चिड़ियें गी ‘वियोगी’ हून बखले खलाड़ें च।
जलावतनी दा दंड भुगतै करदा ऐ ते घर हैन्नी,
फसे दा जीने तांईं रोज़गारा दे पुआड़ें च।
फ्ही भामें चूग नेईं थ्होने करी ओह् उड्डी जंदा ऐ,
फिरी बी बेह्ड़े च चिड़ियें दा चुंभा रोज़ औंदा ऐ।