All Dogri Sonnets
मोह्-माया
इक दिन अद्धी रातीं लै, सिधारथ आंगू मन मेरा
मिगी आखन लगा, ”आ त्यागचै जीने दे सब रगड़े,
एह् धरती, चन्न-तारे, घर-घ्रिस्ती-किष निसो तेरा।“
अनेकां मषवरे दित्ते मिगी उ’न्नै बड़े तगड़े।
फिरी आखन लगा, ”छोड़ी दे दुनियांदारी दे झगड़े
ते आ अस बी दना अपने गितै मौलक ‘गेआ’ तुपचै,
आ नीरन त्रोड़ियै रिष्तें दे होचै मुकतिया जुगड़े,
ते इष्टा कन्ने इक्क-मिक्क अस होने जुगे होचै।
उदी मन्नी लेई ते बे-फिकर सुत्ते दे ञ्याने पर,
में खीरी मोह्-हीन अलविदा करदी नज़र मारी
प ऐन ओल्लै गै किष छेड़ जन होई बछैने पर
ते पास परतियै लागै मिरै आई मिरी लाड़ी।
ते अपनी बाह्में च फगड़ियै उस मल्ली लेआ मिक्की,
सिधारथ ते त्याग ते ‘गेआ’ भुल्ली गेआ मिक्की।