All Dogri Sonnets
लफ्ज़ें दा सुआतम
लफ्ज़ें दा सुआतम डूंह्गा होंदा ऐ मगर जिंदे,
इनें गी बित्ता षा बधीक मैह्ने देना निं चंगा।
बषाल ते सषक्त भामें, मूंढे होंदे न इंदे,
प हर जरूरतै तै इंदै पेष पौना निं चंगा।
में लफ्ज़ें दा सदागर आं, सुआतम तां गै लफ्ज़ें दा,
मी भाखा ऐ; ते इंदै उप्पर किन्ना असर होंदा ऐ:-
बुआज दा ते लैह्जे दा, विराम-चि’न्नें, हिज्जें दा,
ते इन्दे मैह्ने च केह् मैह्नी-खेज़ फर्क पौंदा ऐ?
जदूं प्यार अपना लफ्ज़ें दै राहें जतान्नी एं,
में पैह्लें सुननां बे-बुआज तेरे जिस्मा दी बोल्ली;
ते जेल्लै एह्दै राहें मीं तूं खषबोआं संघान्नीं एं;
ते तेरी अक्खियें च लभदी ऐ मीं हिरख-रंगोली।
फटक्क बिंभली पौन्नां, तुगी गलै नै लाई लैन्नां,
तिरी सपुर्दगी गी हाम्बियै अपना बनाई लैन्नां।